Не баяўся ты буры, ані штормаў жахлівых,
Ты праплыў праз юнацтва, мой човен імклівы.
Ад самога пачатку не згубіў ты разгону,
Ты заўсёды раўняўся на ветразь чырвоны.

Толькі так,
на яго,
толькі з ім, не іначай,
Ён заўсёды ўваччу прад табою маячыў.
Зваў на морскі прастор, каб хаду ты патроіў,
Быццам сэрца майго заклікаў ён крывёю.

Сёння ён яшчэ больш разгарнуўся шырока,
Не шукай жа, мой човен, зацішнай затокі.
Бачым, ветразь гарыць, даганяе віхуры,
Бура песня твая, прабівайся праз буры!