Мне хочацца гэтае слова
Для вас не з трыбуны сказаць,
Мне хочацца сэрцаў размовы
Як можна хутчэй паяднаць.

Каб кожны, жадаючы міру,
Што мог, дзеля міру стварыў.
Тут нашаю моваю шчырай
Савецкі Саюз гаварыў:

— Даб’ёмся сяброўскае згоды,
Пакончым са зброяй навек!
I з гэтаю думкай заўсёды
Савецкі жыве чалавек.

Прэч бамбавозаў прапелеры,
Танкам — дарогі нідзе,
Тое, што кажуць Ракфелеры,
Дапамагае бядзе.

Толькі для мірнага атама
Высі адкрытыя ў нас,
Хто вас паслаў дэлегатамі,
Можаце ўспомніць наказ?

Справу патрэбную рухайце,
Досыць вайны і нягод,
Свет узнімаецца, слухайце —
Міру жадае народ.

Дзе б і каму ні належалі,
Не пашкадуйце вы сіл —
Там, дзе цвіце Інданезія,
Там, дзе праменіцца Ніл,

Там, дзе між тундраў дарога,
Там, дзе ў бананах Цэйлон,
Там, дзе шырокая Волга,
Там, дзе гамоніць Гудзон,

Там, дзе лядовыя груды,
Там, дзе ліяны шумяць, —
Усюды, усюды, усюды
Мусіце мір адстаяць.

Кажуць дзіцячыя вочы нам:
Вельмі ім хочацца жыць!
Хто аб жывых заклапочаны,
Сэрца не можа зманіць, —

Толькі для мірнага атама
Высі адкрытыя ў нас,
Хто вас паслаў дэлегатамі,
Можаце ўспомніць наказ?

Справу патрэбную рухайце,
Досыць вайны і нягод,
Свет узнімаецца, слухайце —
Міру жадае народ.

Шчырасць усім падабаецца,
Шчырасці цвёрда павер.
Хто там мармыча, крыўляецца?
Досыць крыўляння цяпер!

Хто гэта хлусіць без сораму,
Праўды не хоча сказаць?
I за высокімі горамі
Шыла ў мяшку не схаваць.

Вы хлусіце, нам смешнавата,
Прыкра ад гэтых прамоў,
Што быццам бы ружы салдаты
Носяць заместа штыкоў.

Даволі ўжо слухаць, даволі,
Што быццам анёлкі яны,
I знайце, народы ніколі
Вам не даруюць маны.

Толькі для мірнага атама
Высі адкрытыя ў нас,
Хто вас паслаў дэлегатамі,
Можаце ўспомніць наказ?

Справу патрэбную рухайце,
Досыць вайны і нягод,
Свет узнімаецца, слухайце —
Міру жадае народ!