Паставілі шмат год назад
Вайне мы кропку агнявую.
Ізноў жыццё ідзе на лад —
Арэм, і сеем, і будуем.

Уцеха — воінам былым,
Прастор для пошукаў юначых,
Мы ўсе цяпер жывём адным,
Каб больш крыві і слёз не бачыць.

Нам кожны друг — жаданы госць,
Яго прымаем мы гасцінна,
Бо сэрцы нашы ўсе, як ёсць,
Любові поўны да Айчыны.

Дзе б ні хадзіў ён, дзе б ні быў —
Усюды ласку ён пазнае...
Але хто камень прытаіў,
Няхай спагады не чакае.

Майстры крывавых, брудных спраў
Не застануцца без адказу,
Бо з нас ніхто не дараваў
Ніколі крыўды і абразы.

Я чую, дзесьці зноў маньяк,
Нам пагражаючы, лютуе —
А я мяркую, будзе так...
Няхай жа толькі паспрабуюць!